ODSZEDŁ PRZYJACIEL BŁ. JANA PAWŁA II

W ostatni wtorek, 11 czerwca, w Sanktuarium bł. Jana Pawła II w Krakowie odbył się pogrzeb Księdza Kardynała Stanisława Nagyego, wybitnego teologa, wykładowcy i przyjaciela bł. Jana Pawła II.

Stanisław Kazimierz Nagy urodził się w 1921 roku w Bieruniu Starym. Był uczniem Niższego Seminarium Duchownego Księży Sercanów w Krakowie. W 1937 roku wstąpił do Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego. W czasie II wojny światowej odbył konspiracyjne studia filozoficzne i teologiczne w Krakowie. W 1941 roku złożył śluby zakonne. W roku
1945 przyjął święcenia kapłańskie. W roku 1948 uzyskał tytuł magistra na Uniwersytecie Jagielońskim. Studia kontynuował na KUL'u, gdzie w 1952 roku uzyskał tytuł doktora. W latach 1968–1969 przebywał na stypendium naukowym na Katolickim Uniwersytecie w Leuven.

Był rektorem Małego Seminarium Księży Sercanów w Krakowie-Płaszowie, rektorem Wyższego Seminarium Duchownego Księży Sercanów w Tarnowie, kierownikiem Studium Teologicznego Księży Sercanów w Krakowie (które powstało z jego inicjatywy). Od roku 1958 prowadził wykłady z teologii fundamentalnej na KUL'u. W 1963 został mianowany adiunktem w Katedrze
Eklezjologii. W roku 1985 został profesorem zwyczajnym. Wykładał także na papieskich uczelniach we Wrocławiu i Krakowie oraz w Seminarium Księży Sercanów w Stadnikach.

Na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim pełnił urząd prodziekana Wydziału Teologii, kierownika nowo utworzonej Sekcji Teologii Porównawczej i Ekumenicznej, kierownika Katedry Eklezjologii Fundamentalnej. Zasiadał w Radzie Naukowej Instytutu Jana Pawła II, której przewodniczył w latach 1982–2007. Był również członkiem Senackiej Komisji Stypendialnej. Pełnił też funkcję przewodniczącego Sekcji Profesorów Teologii Fundamentalnej przy Komisji Episkopatu ds. Nauki, uczestniczył w pracach Komisji Episkopatu ds. Ekumenizmu. Z nominacji bł. Jana Pawła II był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Ponadto wchodził w skład Komisji Mieszanej Katolicko-Luterańskiej. W latach 1985 i 1991 uczestniczył jako ekspert w synodach biskupów w Rzymie. Działał także w krakowskim duszpasterstwie studentów medycyny i pracowników służby zdrowia, był redaktorem działu ekumenicznego Encyklopedii Katolickiej, należał do kolegium
redakcyjnego „Roczników Teologicznych”.

Karola Wojtyłę podobno poznał kiedyś w pociągu relacji Kraków – Lublin. Z Papieżem łączyła go przyjaźń, wyprawy po górach i bliska współpraca.

W roku 2003 bł. Jan Paweł II mianował go kardynałem. Święcenia biskupie przyjął w 2003 roku na Wawelu. Na swoje zawołanie biskupie wybrał słowa „In Te, Cor Iesu, speravi” (W Tobie, Serce Jezusa, swą ufność złożyłem). Jako że do godności kardynalskiej został wyniesiony po ukończeniu 80. roku życia, nigdy nie miał prawa do uczestniczenia w konklawe.

Zmarł 5 czerwca 2013 roku w Krakowie mając 92 lata.

Podczas uroczystości pogrzebowych Ksiądz Arcybiskup Józef Michalik powiedział:

„Jan Paweł II wśród wielu darów miał ten, że wyzwalał przyjaźń i to taką, która mobilizowała do wysiłku na rzecz dobra, która wiązała z nim nowymi więzami we wspólnym trudzie na rzecz prawdy i w walce o wierność wartościom. W ten sposób wokół naszego papieża gromadziło się wielu przyjaciół świeckich i duchownych. Ale przyjaźń ze śp. kard. Stanisławem
Nagy'm (…) była mu potrzebna znacznie głębiej i mocniej, bo bez niej jego pontyfikat byłby inny, uboższy”.

„Ks. prof. Nagy reprezentował sobą poważny warsztat naukowy i był – jak wspominają jego uczniowie – nauczycielem i mistrzem, ale wymagającym. Wiedział bowiem, że racjonalna troska o fundamenty wiary jest dla każdej religii sprawą pierwszorzędnego znaczenia. Wiedział też, że rozum i wiara nie sprzeciwiają się sobie, ale wspierają wzajemnie, wyrastając z jednego źródła prawdy”

„Profesorowie KUL i ATK z tamtych lat, to nie tylko wybitni naukowcy, ale giganci ducha, którzy nie tylko ratowali Kościół w Polsce przed zepchnięciem go na margines życia intelektualnego i kulturalnego, ale przez solidny warsztat pracy sprawili, że wykształcenie duchowieństwa w Polsce, a potem także wykształcenie katolickiego laikatu nie ustępowało
innym krajom wolnego świata.”

„Kardynał Nagy całym sercem angażował się w aktualne wydarzenia i dlatego z niepokojem o szeroką wolność środków przekazu bronił Radia Maryja i Telewizji Trwam”.

opr.